Rozdział 19

Spałam zmęczona po wczorajszym wieczorze, kiedy po całej sypialni rozniósł się głośny dźwięk mojego telefonu.

- Słucham ? - wychrypiałam do słuchawki zaspana.

- Tracy?! Mi-Mi-Mike jest w szpitalu - w słuchawce po drugiej stronie rozbrzmiał słaby głos mojej rodzicielki.

- Co ?! Co się stało? Mamo - jak poparzona wybiegłam z łóżka i ruszyłam do szafy, z której wyjęłam jedną ręką byle jakie ciuchy.

- Nie...nie wiem. Wyszedł na chwilę z samego rana i nagle usłyszałam huk, wybiegłam na ulicę a tam on leżał na u-u-ulicy - moja matka rozpłakała się.

- Podaj adres szpitala - jęknęłam.

Kobieta podała mi adres szpitala, po czym mówiąc jej że będę tam jak najszybciej rzuciłam telefonem na łóżko i wbiegłam do łazienki, gdzie przebrałam się, rozczesałam włosy i z powrotem wyleciałam z pomieszczenia. Wybiegając z pokoju w przelocie złapałam telefon i torebkę z dokumentami.

- Ej, ej spokojnie. Gdzie ty się tak śpieszysz ? - zapytała rozbawiona Nathalie.

- Mike jest w szpitalu. Samochód go potrącił. Muszę jak najszybciej znaleźć się w szpitalu - powiedziałam roztrzęsiona.

- Co? Ale jak to ? 

- Nat nie wiem! Mogę pożyczyć twój samochód ? - mruknęłam zakładając buty leżące w przed pokoju.

-Jasne, łap. Jak coś to dzwoń - dziewczyna rzuciła mi klucze, a ja posyłając jej lekki uśmiech wybiegłam z domu.
Czterdzieści minut później wbiegłam do szpitala, od razu nie reagując na krzyki pielęgniarek wbiegłam na chirurgię. Od razu po przekroczeniu szklanych drzwi zobaczyłam swoją rodzicielkę, która siedziała pod drzwiami.
- Mamo! Mamo, powiedz mi że będzie z nim wszystko w porządku - podbiegłam do kobiety.
- Nie wiem kochanie. Ma teraz operację, lekarze nic mi nie chcą powiedzieć - kobieta spojrzała na mnie nieprzytomnie.
- mamo, wszystko będzie dobrze. Zobaczysz, że za dwa tygodnie mały będzie siedział z nami w domu i dokuczał - z uśmiechem na ustach próbowałam pocieszyć swoją rodzicielkę.
- Mam taką nadzieję.
Razem z kobietą przeniosłyśmy się krzesła, w ciszy czekałyśmy na jakiegoś lekarza, który powiadomi nas o stanie Mike'a. Żadna z nas nie chciała się odzywać.
- Przepraszam panie są od Mike'a Prixow ? - lekarz stanął przed nami. Od razu skoczyłam na nogi.
- Tak. Jestem siostrą, a to moja mama - wskazałam na kobietę śpiącą na krześle - co z małym ?
- Stan chłopczyka jest dobry. Chłopak miał lekki wstrząs mózgu, połapane dwa żebra. Noga i lewa ręka są w gipsie . Na razie, mały jest w śpiączce farmakologicznej.. Będzie dobrze - lekarz posłał mi pocieszający uśmiech - Mike zostanie przeniesiony do normalnej sali na inny dział - dodał.
- Oczywiście. Dziękuję - kiwnęłam głową.
Kilka godzin później siedziałam ze swoją mamą na niewygodnych krzesłach w sali obok łóżka, na której leżał mój brat.
Prawie usypiałam, lecz przebudził mnie dzwonek telefonu.
- Słucham ?
- Tracy ? Zayn tutaj był. Pytał się gdzie jesteś - w słuchawce odezwał się głos Nathalie.
- Co mu powiedziałaś ? - wyszeptałam do telefonu.
- Nic. Nie powiedziałam mu gdzie jesteś, dlatego też wyszedł wściekły i gdzieś pojechał. Tracy... pokłóciłaś się z nim ?
- Co ? Nie. Po prostu jestem już zmęczona tym wszystkim. Teraz chce przez jakiś czas zająć się moim bratem. - zaprzeczyłam szybko. Za szybko.
- Na pewno ? A co z młodym ?
- Wszystko dobrze. Został potrącony, przeszedł operację. Teraz jest w śpiączce.- powiedziała.
- To dobrze. Jak coś to dzwoń - dziewczyna rozłączyła się, a ja ponownie zapadłam w stan uśpienia.
Równo o godzinie dwudziestej tego samego dnia mój brat obudził się ze śpiączki. Obie z mamą byłyśmy szczęśliwe, a ja obiecałam sobie, że postaram się teraz jak najwięcej czasu spędzać razem ze swoją rodziną.
W szpitalu spędzałam całe dnie przez równy tydzień. Jedyną rzeczą, po którą jeździłam do mieszkania to po to, aby się przebrać i zjeść coś ciepłego. Dopiero w niedzielę moja mama zorientowała się, że coś jest nie halo i kazała mi z powrotem zacząć chodzić do szkoły.
Dlatego też w poniedziałek z samego rana weszłam w szkolne mury z wielkim uśmiechem na ustach oraz z postanowieniem powiedzenia Malikowi o swoich uczuciach. W końcu po miesiącu tego zakładu zorientowałam się, że coś do niego czuje, a to uczucie jest całkowicie inne od zwykłej przyjaźni. Czuje, że powoli się w nim zakochiwałam.
Niestety mój zapał szybko został ostudzony już na lunchu, kiedy przy stoliku, gdzie Zayn zawsze siedział nie było go. Jedyne kogo tam zastałam to Niall'a i Nathalie, którzy siedzieli bardzo blisko siebie i zachowywali się jakby byli już parę lat razem.
- emm, cześć - mruknęłam stając nad przyjaciółmi.
- Tracy! Cześć  Co tam z Mike'm ? Wszystko dobrze ? - dziewczyna kiedy tylko mnie zobaczyła odskoczyła od blondyna.
- Tak, wszystko dobrze. Jest już w domu. Mama się nim opiekuje - uśmiechnęłam się lekko.
- Zaraz, zaraz. Ten Mike to twój brat ? - odezwał się zaskoczony Niall.
- No tak. Przecież nie mam żadnego innego Mike'a w otoczeniu - zaśmiałam się - Niall. Gdzie jest Zayn, muszę z nim pilnie porozmawiać - dokończyłam uśmiechnięta.
- On.... nie będzie go dzisiaj w szkole - mruknął zszokowany nie wiadomo czym chłopak.
-Aha. Ale jest w domu tak ? Chciałabym mu coś powiedziec i myślałam, że zrobię to tutaj - zaśmiałam się siadając wreszcie przy stoliku.
- Wiesz Tracy... on chyba myśli, że przegrał ten zakład, w którym się założyliście i tak jakby .... no troszkę się załamał chłopak - powiedział Niall.
- Czekaj, co ? Jaki zakład?! Tracy ? O czym on mówi - zapytała zaskoczona Nathalie.
- Niall .... ale on wcale nie przegrał tego zakładu - stwierdziłam nieśmiało - jadę do niego - dokończyłam stanowczo, po czym założyłam na siebie kurtkę.
- Nie! Nie idź! Ja mu wszystko wyjaśnię - blondyn od razu zareagował.
- Nie. Sama to załatwię - mruknęłam i nie patrząc na nawoływania chłopaka ruszyłam w stronę wyjścia ze szkoły.
Pół godziny później, kiedy stałam już pod drzwiami domu Zayn'a z niego zaczął padać deszcz. Przeklęłam w duchu siebie za to, że nie mam parasolki i zapukałam do drzwi, które po chwili się otworzyły.
Lecz to kogo w nich spotkałam zrujnowało moje dotychczasowe pomysły doszczętnie. Stałam tak jak jakaś idiotka nie wiedząc co zrobić.

___________________________
Podoba się ?!
Ciekawe kto otworzył drzwi : )
Dobra wiadomość dla was => Jestem do przodu o kilka rozdziałów, jak dobrze mi pójdzie to jeszcze dzisiaj zacznę 21 rozdział : )
Pozdrawiam
G xx