Rozdział 39

Weszłam do salonu, gdzie siedział Malik.

- ślicznie wyglądasz - mruknął spoglądając w moją stronę. Kiwnęłam głową zdenerwowana. Dzisiaj były dwudzieste urodziny Nathalie - na które oczywiście zostaliśmy zaproszeni. Po ostatniej imprezie u Perrie oddaliliśmy się z Zayn'em. Już nie rozmawialiśmy tak często jak to robiliśmy wcześniej, teraz Malik spędzał całe dnie poza domem razem z Perrie i przyjaciółmi, a ja zostawałam w domu sama.

- Co jest ? - mruknął mulat łapiąc mnie za rękę, kiedy staliśmy w windzie.

- Nic - burknęłam odsuwając się od chłopaka.

- Tracy - westchnął

- Zayn- przedrzeźniałam go.

- Co Ci jest ? - warknął - znowu bawimy się w te humorki, co kilka tygodni temu ?

- Oczywiście że nie. Po prostu nie mam ochoty na rozmowę - wzruszyłam ramionami - Perrie też będzie ? - zapytałam zgryźliwie.

- Nie wiem - mruknął nie patrząc na mnie - Z tego co wiem Louis coś mówił, że ją weźmie - dodał.

- Aha, po co ? Przecież on coś z Nathalie ...

- Skąd ja mam to wiedzieć! W sumie nawet jeśli to nie moja sprawa ani Twoja tylko ich - powiedział ciągnąc mnie za rękę, kiedy winda otworzyła się na parkingu. Weszliśmy do samochodu, po czym wyjechaliśmy z piskiem opon.

- Jesteś zazdrosna - mruknął stając na jednych światłach

- Ja ? - udawałam zaskoczona - a mam o co ? - zapytałam uśmiechając się lekko.

- Właśnie! Nie masz powodów do tego, żeby być o mnie zazdrosną. Kocham Ciebie i tylko Ciebie. Nie zamierzam Cię opuścić - chłopak posłał mi lekki uśmiech.

Po kilkunastu minutach byliśmy już pod klubem, gdzie odbywała się impreza Nathalie. Zayn zaparkował na jednym z miejsc parkingowych, po czym ruszyliśmy trzymając się za ręce w stronę klubu. Oczywiście, w środku byli już wszyscy moi znajomi, którzy nie zwracając na Zayna uwagi podchodzili do mnie i witali się. Dopiero wtedy w mojej głowie pojawiła się myśl, że przecież Zayn oprócz Nathalie nie zna nikogo z moich teraźniejszych znajomych, lecz nie przeszkadzało mi to, przecież ja tak samo nie znałam większości jego znajomych. Mimo, że wiedzieliśmy o sobie bardzo dużo, to tak naprawdę moja wiedza na jego temat ograniczała się do minimum. Puściłam rękę Malika i z uśmiechem podbiegłam do Nathalie, żeby złożyć jej życzenia.

- heej! - pisnęłam radośnie - wszystkiego najlepszego! szczęścia, pieniędzy, dużej liczby znajomych i miłości!! - powiedziałam tuląc ją do siebie.

- Dziękuję! Dziękuję, że się zjawiłaś i mam nadzieję, że zostaniesz do końca - mruknęła do mojego ucha, na co się zaśmiałam.

- Ja też mam taką nadzieję - dodałam ze śmiechem.

Impreza trwała i trwała. W połowie imprezy zgubiłam Malika i nie kłopocząc się z szukaniem chłopaka ruszyłam do baru, gdzie zamówiłam drinka. Kiedy patrzyłam na barmana robiącego dla mnie trunek, przysiadł się do mnie jakiś chłopak.

- Sama tutaj przyszłaś ? - zapytał z uśmiechem.

- Nope - mruknęłam - z chłopakiem, który aktualnie gdzieś się zgubił  - dodałam z uśmiechem.

- I zostawił taką śliczną dziewczynę samą ?  - nieznajomy mruknął.

- Wątpię , po prostu musiał na chwilę gdzieś iść czy coś - powiedziałam podirytowana pytaniami chłopaka.

- ej, laleczko nie denerwuj się! - brunet zaśmiał się - nic Ci przecież nie zrobię, jedynie pogadać chciałem - mruknął.

- Te twoje pytania akurat nie są na miejscu, okej ?! I nie nazywaj mnie laleczką - warknęłam, po czym zabrałam szklankę z trunkiem odeszłam od baru w stronę stolika, przy którym siedziałam Nathalie.

- Widziałaś może Zayn'a ?- zapytałam siadając obok przyjaciółki.

- Siedzi z Louis'em i Perrie kilka stolików dalej - mruknęła bez humoru.

- a ty ? Czemu siedzisz tutaj sama? To twoje urodziny! Powinnaś się bawić - zaśmiałam się cicho.

- Urodziny, nie urodziny.. większość osób i tak siedzi z Lou i Perrie - warknęła dziewczyna - wszyscy rozmawiają z nią a mnie olewają.

- Nawet Louis ?

- Ba! On w pierwszej kolejności - zaśmiała się smutno - po co ona przyszła do tego klubu ?! To moje urodziny! A ona tutaj się bawi lepiej ode mnie - mruknęła.

- Słuchaj! Jeżeli chcesz to możemy jechać do nas do mieszkania i same spędzić czas ? Ja też jakoś nie mam ochoty spędzać czasu. Tyle, że powiem Zayn'owi, że się zbieram - powiedziałam i nie czekając na reakcję przyjaciółki ruszyłam do stolika, przy którym siedział Malik.

Kiedy byłam już obok miejsca, gdzie był Zayn stanęłam i tępo patrzyłam przed siebie. Otóż na wprost mnie, Perrie siedziała na kolanach Malika, a ten najzwyczajniej w świecie robił jej malinkę, a obok nich siedzi Louis. Louis który właśnie teraz patrzy prosto na mnie i tyrpie Malika. Reszty nie widzę. Odwracam się w tył i ruszam prosto w stronę wyjścia. Kolejne wydarzenia dzieją się strasznie szybko. Wołanie Zayn'a, ja wybiegająca na dwór, dwóch znajomych mi już chłopaków podchodzących do mnie i zabierających mnie do samochodu.

********* KILKA DNI PÓŹNIEJ ****

Obudził mnie straszliwy ból w brzuchu. Jęcząc próbowałam wstać, lecz nie udało mi się, przez kogoś, kto mnie przycisnął do łóżka. Otworzyłam oczy i spojrzałam na tą osobę.

- Cześć Tracy - chłopak uśmiechnął się do mnie szeroko.

- Znamy się ? - zapytałam mrużąc oczy.

- Widzieliśmy się raz w klubie, spławiłaś mnie - uśmiechnął się udając smutnego - cóż później wykorzystałem fakt, że uciekałaś przed Zayn'em i oto jesteśmy teraz tutaj - uśmiechnął się chytrze - ciekawe co tam u Zayn'a! Cóż muszę przyznać, że nie wiedziałem że woli towarzystwo Perrie od twojego - zaśmiał się.

- Co ty ode mnie chcesz! - warknęłam na tyle głośno, na ile mogłam.

- Kochanie, od ciebie nie chce nic. Jeszcze trzy dni i Cię wypuszczę, spokojnie! Chce jedynie, żeby Zayn się poddenerwował! Kochana, kiedy wrócisz do domu nie będziesz chciała na niego spojrzeć! A jak nie ty to on! Będziesz przypominała mu to co zrobił kiedyś mnie! - zaśmiał się, po czym kopnął mnie mocno w brzuch, przez co straciłam przytomność.

*** Zayn ***

Chodziłem poddenerwowany od pięciu dni. Nie wiedziałem, gdzie jest Tracy do tego fakt, co widziała przed wybiegnięciem z klubu przytłaczał mnie jeszcze bardziej. 

- Stary, zamiast chodzić w tą i we w tą powinieneś jej zacząć szukać - mruknął Louis siedzący na kanapie.

- Co ty pierdolisz?! Stary skąd ja mam wiedzieć, gdzie ona jest! - krzyknąłem wściekły stając nad przyjacielem. Chciałem jeszcze coś powiedzieć, lecz przerwał mi dzwonek telefonu. Niall.

- Co jest stary ? - warknąłem do słuchawki.

- Za starymi magazynami na obrzeżach Londynu jest dom, prawdopodobnie tam jest Tracy - mruknął blondyn.

- Jesteś tego pewien ? - zapytałem idąc w kierunku piwnicy, gdzie miałem pistolety, oczywiście Louis szedł za mną.

- Tak jestem tego pewien... 

- Dzięki stary!

- Nie ma za co! .... a i Zayn ? 

- Co jest ?

- Uważaj na siebie..... i nie przeraź się widoku tam - mruknął, po czym nie czekając na moją odpowiedź rozłączył się.

Godzinę później wyjechałem na obrzeża Londynu.

- Jesteś chory człowieku! Wiedziałem, że bierzesz udział w nielegalnych wyścigach i jesteś raczej tym złym chłopcem, ale że dilerka ? Problemy z ludźmi? Stary pomyślałeś, że będąc z Tracy narażasz ją na mnóstwo takich akcji ? - gadał Louis.

- Jasne że wiem - mruknąłem zakładając na nos okulary przeciwsłoneczne - ale kocham ją stary, kocham ją jak nikogo innego i nie zamierzam z niej zrezygnować..

- Chyba, że to ona zrezygnuje z ciebie - powiedział pewnie.

- Kocha mnie. Tak samo jak ja kocham ją. Nie zostawi mnie - odparłem prosto, lecz gdzieś w środku poczułem strach, że w końcu mnie zostawi. Za bardzo ją ranię.

Kiedy podjechaliśmy pod dom zabrałem pistolet i ruszyłem z stronę drzwi. Ku mojemu zdziwieniu drzwi były otwarte, a w środku nie było nikogo. Czym prędzej ruszyłem na górę i dopiero po piętnastu minutach szukania otwartego pokoju znalazłem, a to co w nim zobaczyłem przeraziło mnie.

________

Rozdział mi nie wyszedł :)

Przepraszam, że tak długo czekaliście :)

LICZĘ NA KOMENTARZE :)

I PYTANIA NA ASKU XD

POZDRAWIAM

G X

PS. Przepraszam za błędy : ) x